آویشن شیرازی

مشخصات گیاه دارویی

خانواده گیاهی: آویشن شیرازی متعلق به خانواده نعنائیان (Lamiaceae) می‌باشد.

اندام مورد استفاده دارویی: اندام هوایی.

نوع ماده موثره و ترکیبات شاخص: آویشن شیرازی حاوی ترکیبات مختلفی است که برخی از آنها شامل مواد متابولیکی فعال می‌باشند به ویژه ترکیبات ترپنوئیدی نظیر تیمول و کارواکرول. این گیاه همچنین دارای آپی ژنین، لوتئولین و  ترکیبات گلیکوزیدی 6-هیدروکسی‌لوتئولین و همچنین دی، تی و تترامتوکسیلات می‌باشد.

خواص و اثرات مهم درمانی: آویشن شیرازی در طب سنتی ایران به سبب داشتن اثرات آنتی بیوتیک، ضد درد و ضد سرطان مورد استفاده قرار می‌گرفته است. اثرات کنترل کننده اسانس آویشن شیرازی بر روی سودوموناس و استافیلوکوک مشخص شده است. همین اثرات آنتی باکتریال این گیاه بر روی باسیلوس، استافیلوکوکوس و اشرشیا کولی، اثرات ضد قارچی، ضددرد، آنتی اکسیدانت، تقویت کنندگی سیستم ایمنی، تاثیر آن بر اختلالات گوارشی و اثرات ضد التهابی گزارش شده است. اثرات ضد اسپاسم گیاه بر انواع مختلف عضله صاف نیز به اثبات رسیده است.

پراکنش جغرافیایی: آویشن شیرازی بومی جنوب غرب آسیا به خصوص ایران، افغانستان، پاکستان و کشمیر می‌باشد.