گشنیز

مشخصات گیاه دارویی

خانواده گیاهی: گشنیز متعلق به خانواده چتریان (Apiceae) می‌باشد.

اندام مورد استفاده دارویی: میوه.

نوع ماده موثره و ترکیبات شاخص: ترکیبات موثره گشنیز از نوع اسانس بوده و ترکیبات شاخص موجود در اسانس گشنیز شامل لینالول (74-55%)، آلفا پینن، لیمونن، 1-8 سینئول و کامفر می‌باشد.

خواص و اثرات مهم درمانی: دانه‌های گشنیز و اسانس آن دارای اثرات کاهنده قند خون بر بدن انسان می‌باشد. این گیاه مانند یک دارو ضداسپاسم، انقباضات عضلات گوارشی را رفع کرده و موجب کاهش ناراحتی‌های مربوط به سندرم روده تحریک پذیر و سایر اختلالات روده‌ای می‌شود. گشنیز ادرارآور بوده که این موضوع برای افراد مبتلا به فشار خون بالا بسیار مفید می‌باشد. گشنیز از نظر خواص ضدمیکروبی از بسیاری از گیاهان دارویی موثرتر بوده و برای آلودگی‌های خوراکی بسیار مفید می‌باشد. با اضافه نمودن گشنیز به رژیم غذایی می‌توان سطوح کلسترول بد خون را کاهش داد. دانه‌های گشنیز در کاهش علائم عفونت ادراری موثر می‌باشد. دانه‌های گشنیز عملکرد قاعدگی را با تنظیم عملکرد مناسب غدد درون‌ریز و هورمون‌ها، بهبود می‌بخشد. اثرات ضد التهابی گشنیز در بهبود و جلوگیری از بیماری‌های عصبی نقش دارد، این بیماری ها شامل آلزایمر، پارکینسون، ام اس، تومورهای مغزی و مننژیت همراه با التهاب مزمن می‌باشد.

پراکنش جغرافیایی: گشنیز به طور گسترده‌ای در سراسر جهان گسترش یافته است. برخی از کشورهای تولید کننده و صادر کننده مهم گشنیز عبارتند از: هند، ایران، چین، افغانستان، اندونزی، ترکیه، تانزانیا و بلغارستان.